Tijd voor een nieuwe blog update!
De maand februari begon feestelijk aangezien er hier, net als in Nederland, het weekend van 13, 14 en 15 februari carnaval gevierd werd. Carnaval in Santa Cruz houdt vooral in: veel muziek, veel dansen, veel drinken en heel veel verf. Padre henk had ons nog gewaarschuwd voor het feit dat ze met verf en modder gaan gooien en dat we beter thuis konden blijven tijdens carnaval. Natuurlijk lieten we ons hier niet door tegenhouden en gingen we zaterdagavond samen met een paar andere vrijwilligers en een educador naar een heel groot park waar op dat moment carnaval gevierd werd. Met onze blanke huidjes en blonde haartjes waren we natuurlijk het ideale mikpunt voor de verf. Na 3kwartier liepen we er regenboog gekleurd bij. Eenmaal thuis aangekomen kwamen we er achter dat de verf echt niet meer van je huid gaat en dus liepen we de dagen daarna, samen met de rest van de inwoners van Santa cruz, er gekleurd bij. Marielle heeft nog steeds roze haar. Op het project vierden we carnaval door middel van een watergevecht. De kinderen kregen allemaal een zakje waterballonnen en mochten op straat gaan gooien omdat er toch geen auto´s reden. Het weer zat niet echt mee dus werd het in plaats van naar het zwembad toch film kijken.
Tijdens carnaval kwamen er ook twee Nederlandse meiden die 3 jaar geleden vrijwilligers zijn geweest op een Don Bosco project hier. Zij zijn ook van SAMEN, dezelfde organisatie als wij. Zij waren hier 10 dagen om de groepsreis voor te bereiden die zij in augustus zullen gaan begeleiden. Het was erg gezellig om weer wat extra Nederlanders in huis te hebben en we zijn nog een keer met zijn viertjes uit eten geweest.
We merken nu echt dat we onze draai helemaal hebben gevonden op het project. De dagindeling ziet er op doordeweekse dagen als volgt uit: 2 tot 4 huiswerk maken met de kinderen, 4 uur merienda (tussendoortje) van half5 tot half7 vrije tijd of een activiteit, douchen en kleren wassen, van half7 tot 7 de rosario (rozenkrans), van 7 tot half8 avondeten, van half8 tot 8 moeten de kinderen hun schoonmaak taken doen, van 8 tot 9 film kijken, dansen of sporten en om 9 uur brengen we de kinderen naar bed. Op woensdag en zaterdag gaan we naar het zwembad. Meestal hebben de kinderen erg weinig huiswerk en is er nog heel veel tijd over dus dan nemen wij werkbladen mee of verzinnen we dingen waar ze aan kunnen werken. Ook geven we op maandag engelse les aan de oudere meiden.
We hebben van het sponsorgeld alle schoolspullen en schoolboeken voor dit jaar van de oudere meiden betaald. In Bolivia krijg je geen stapeltje boeken van school maar moet je zelf achter je boeken aan. Ik ging dan met een van de oudere meiden naar het centrum om de boeken te kopen maar iedere keer misten er nog een aantal dus we zijn wel drie keer terug gegaan. De laatste keren hebben we een hele markt afgestruind om alle boeken bij elkaar te verzamelen en nu zijn ze er allemaal. Verder doen we ook andere dingen van het sponsorgeld zoals bijvoorbeeld een filmavond met popcorn en frisdrank, lekkere dingen koken, knutsel en tekenspulletjes kopen en binnenkort gaan we met zijn allen een dag naar de rivier.

Op onze vrije dag zijn we naar de ´Lomas de arena´gegaan. Het was eerst een wandeling van 7 km waarna we aankwamen bij een soort mini woestijn. Het was een heel bizar gezicht en ik heb ook geen idee hoe al dat zand daar gekomen is. We hebben daar nog een paar uur rondgesjokt door het zand. Daarna waren we zo moe en verbrand dat we echt geen zin meer hadden in nog 7 km terug wandelen dus vroegen we aan een tuinman die we tegenkwamen of er nog auto´s zouden langskomen. Die kwamen er niet maar hij was wel bereid om ons voor 40 bolivianos (4euro) terug te brengen met een cool terreinwagentje van zijn baas.
De dag daarna was het zaterdag en vierden we in Mano Amiga de verjaardag van Padre Octavio. Hij is de hoofd-padre en tevens de directeur van alle Don Bosco projecten in Santa Cruz. We zijn de hele middag bezig geweest met ballonnen opblazen en de kinderen hadden allemaal een dans of lied voorbereid. Er kwam ook een groep Duitsers langs wiens ouders de oprichters waren van Mano Amiga. We hebben pizza en taart gegeten en daarna gedanst, het was een feestelijke avond.
Ook hebben we eindelijk de Granja Moglia bezocht. Dat is een van de Don Bosco projecten een uur verderop. We zijn er ´s ochtends met de micro naartoe gegaan en waren uiteindelijk toch 1,5 uur onderweg. Op de Granja hebben ze ook allemaal dieren: een stuk of 30 struisvogels, varkens, kippen, koeien, eenden, apen, papegaaien, hertjes, een boa constrictor en nog meer. Dus dat was ook leuk om te zien allemaal.
Gisteren zijn er twee nieuwe Nederlandse vrijwilligsters aangekomen die hier 3 maanden op een Don Bosco project zullen gaan werken dus dat is leuk. Woensdag ochtend haal ik mama en Loek op van het vliegveld en kan ik ze alles hier gaan laten zien. De week daarna heb ik een week vrij en dan willen we naar Sucre gaan. Het is nog een beetje de vraag hoe want er is een brug ingestort en de andere weg schijnt nogal gevaarlijk te zijn..
Ik heb mijn ticket twee weken later gezet zodat ik op het einde nog twee weken door Bolivia kan reizen. De tijd gaat belachelijk snel en als mama en loek weer weg zijn heb ik nog maar 6 weken te werken op het project, wat best een beetje een eng idee is eigenlijk.
Hasta Luego!!!

klik hier voor de foto´s

Hola!

Het schrijven op mijn blog heeft een beetje vertraging opgelopen afgelopen maand. Dat heeft vooral te maken met het feit dat mijn laptop gecrasht was omdat er te veel op stond (waarschijnlijk iets te veel foto´s gemaakt..) Maar ik heb hem naar de Itienda gebracht hier en die heeft hem voor 50 dollar gerepareerd.
Het is best lastig om terug te halen wat er in de tussentijd allemaal is gebeurt maar ik ga mijn best doen.

Veel kinderen van Mano Amiga zijn overgeplaatst naar andere projecten omdat ze normaal gesproken maar een jaar in Mano Amiga blijven. De oudere meisjes blijven echter in Mano Amiga omdat er geen andere projecten zijn die oudere meisjes aannemen. Nadat de kinderen weg zijn komen er weer nieuwe kinderen voor in de plaats. Wanneer ze precies komen is alleen niet echt duidelijk, het kan zijn dat ze een voor een binnendruppelen maar het kan ook zijn dat er opeens een groep van 20 kinderen binnenkomt. Tot nu toe is er nog maar een nieuw kindje bijgekomen dus het is nog aardig rustig op het project.

Marielle en ik zijn op onze vrije dag een aantal weken geleden naar de dierentuin hier in Santa Cruz gegaan. De dierentuin hier importeert niet zoals in Nederland allerlei dieren uit andere werelddelen maar houdt alleen dieren die ook echt in Bolivia voorkomen. Wat nog wel grappig was was dat de entreeprijs (10 bolivianos, ongeveer 1euro) evenveel was als de prijs van het ijsje wat we kochten.
Twee weken daarna zijn we op onze vrije dag naar ´Biocentrum Guembe´ geweest. Dit was als een soort fata morgana, de taxi reed een arm landweggetje af en opeens waren we in een luxe resort met mooie zwembaden, restaurants en een prachtig uitkijkpunt over de jungle. Het was echt even wennen om opeens in die luxe te zitten, maar we hebben er wel van genoten. De week daarna ben ik op mijn vrije dag samen met de Duitsers naar Aqualand geweest, een openbaar buitenzwembad waar we heerlijk hebben gezwommen.
Toen we terugkwamen van het zwembad kwam ik er achter dat Marielle in het ziekenhuis was en daar een aantal dagen moest blijven. Ik ben toen snel samen met Padre Henk naar haar toe gegaan en ze had een hele vervelende infectie in haar luchtwegen. Ze heeft 4 nachten in het ziekenhuis aan het infuus gelegen voor antibiotica en andere medicijnen. De infectie is best hardnekkig maar het gaat nu beter.

Toen was er natuurlijk ook nog mijn verjaardag op 30 januari. De avond dat ik jarig werd kreeg ik van Marielle een heerlijke chocoladetaart en daarna ben ik uit geweest met de andere vrijwilligers. Het was een erg gezellige nacht met iedereen. Alleen was ik de volgende dag, op mijn verjaardag dus, erg ziek. Ik weet niet precies hoe het kwam maar ik denk dat ik iets verkeerds had gegeten of gedronken. Ik heb de hele dag alleen maar geslapen en overgegeven dus dat was wel wat minder.

De volgende dag was het de dag dat Don Bosco precies 200 jaar geleden is overleden. Dit betekende dus groot feest voor alle projecten. Ik voelde me nog niet helemaal beter maar ik had het ontbijt binnengehouden dus dat was goed genoeg. De Don Bosco projecten hadden een aantal andere projecten met kinderen uit Santa Cruz uitgenodigd en ik denk dat er in totaal zo´n 1000 kinderen waren. We verzamelden allemaal op een veld en zijn daarna naar een soort arena gelopen waar we een mis hadden. Daarna presenteerden alle projecten hun dans. Het was erg interessant om te zien omdat er veel traditionele dansen tussen zaten. Na dat we de lunch (kip met rijst, surprise surprise) op hadden was er tijd voor spelletjes, dansen en muziek. Het was een hele leuke, vrolijke dag vol met alegria!

De zomervakantie is hier net afgelopen en dat betekend dus dat de kinderen van het project ook weer naar school moeten. De kleintjes krijgen les in een schooltje die bij ons project zit. Hier zitten ook kinderen die niet intern in Mano Amiga zitten. De ouderen gaan naar een school buiten het project. Dit is een openbare school maar wel van Don Bosco. De lessen duren van 8 tot 12 en daarna moeten de kinderen nog huiswerk maken. Als de meiden 18 worden moeten ze eigenlijk het project verlaten. Daarom hebben de meiden van 17 ook een baantje om zich voor te bereiden voor als ze weg moeten. Eentje werkt bijvoorbeeld als kapster en een andere als nagelstyliste. Omdat de kinderen nu dus in de ochtend naar school gaan werken Marielle en ik niet meer de ochtendshift maar de avondshift die van 2 tot 9 duurt. Het leuke hiervan vind ik dat we nu ook de kinderen naar bed brengen.

Wat ook super leuk nieuws is, is dat mama en Loek tickets hebben geboekt en mij van 10 tot en met 24 Maart komen bezoeken! Ik heb van 17 tot 24 maart vrij dus we gaan ook een tripje maken naar een ander deel van Bolivia. Daarnaast nemen ze stroopwafels, hagelslag en drop voor mij mee dus dat is helemaal goed. Ik kan haast niet wachten 🙂

klik hier voor de foto´s

Hola!

Sinds ik de laatste keer op mijn blog heb geschreven hebben we alweer heel veel gedaan, dus ik zal het zo goed mogelijk proberen samen te vatten ☺
Met kerst hebben we met de oudere kinderen een bedevaarttocht gelopen naar Cotoca, een stadje in de buurt. We vetrokken om 4 uur snachts en kwamen ongeveer om 8 uur aan in Cotoca waar we een mis hadden. Verder hebben we kerst gevierd met nog een mis in de avond en daarna een maaltijd met de kinderen. Kerst in het vrijwilligershuis was ook erg gezellig. We hadden allemaal iets lekkers gemaakt en een cadeautje voor elkaar verzorgd. Ik heb van een Spaanse vrijwilligster een super leuk en creatief cadeau gekregen, ik zal er een foto van uploaden 😉 Ondanks dat het mijn eerste kerst was zonder familie was het een erg bijzondere kerst en erg leuk om een keer op een andere manier te vieren. Met zoveel lieve kinderen om je heen voelt het ook als een familie. Vervolgens was het natuurlijk oud en nieuw! Dat was ook erg gezellig met de andere vrijwilligers maar verder niet veel bijzonders. Vrijdag hadden Mariëlle en ik de vrije dag en toen zijn we tegen de avond naar het centrum te gaan om een hapje te eten. We hebben een erg gezellig restaurantje gevonden met een beetje een Europese uitstraling, hier hebben we een soort van hamburger en slappe friet gegeten, waar we super blij mee waren na drie weken kip met rijst. Op zondag zijn we na de mis uit de stad gereden, waar we ergens een soort feest hadden met veel voedsel, clowns en muziek. De natuur hier was erg mooi om te zien, ik zal hier ook een aantal foto’s van uploaden. Grappig was wel dat Mariëlle en ik niet wisten van deze avontuurlijke excursie totdat alle kinderen opeens met zijn alle in een auto gepropt zaten, met hun zondagskleren nog aan. Ik weet niet of de zondagskleren het overleefd hebben maar het was in ieder geval een hele leuke middag.
De kinderen blijven normaal gesproken een jaar op Mano Amiga, en worden daarna doorverwezen naar andere Don Bosco projecten, waar ze langer kunnen blijven. Dat moment zit er alweer aan te komen, de komende twee weken vertrekken bijna alle kinderen naar andere projecten. Dat is wel een beetje jammer omdat we ze net goed hebben leren kennen maar het hoort er bij en we krijgen er weer andere lieve, leuke kinderen voor terug. De oudere meiden van 14 tot 17 jaar blijven wel in Mano Amiga omdat er geen andere projecten zijn die oudere meiden willen opnemen..
Volgens mij heb ik zo in grote lijnen wel kunnen beschrijven wat ik hier allemaal meemaak.

klik hier voor de foto’s

Veel groetjes uit het tropische Santa Cruz!

Hallo allemaal!

De kerst komt er aan en daarom doen we veel leuke dingen met de kinderen. We zijn al twee keer naar een soort arena geweest waar alle kinderen dan een zakje snoep krijgen en wat cadeautjes, gesponsord door mensen die met kerst iets goeds willen doen. de kinderen hier hebben nu zomervakantie en daarom zijn er veel tijdelijk naar huis. In mano amiga zitten nu ongeveer 25 kinderen en normaal eens stuk of 60. Morgen/vannacht vertrekken we om half4 met alle don bosco projecten om een bedevaartstocht van een aantal uur te lopen naar een dorpje waar we een mis gaan bijwonen. Daarna hebben we in de avond weer een mis en daarna een avondmaal. In het vrijwilligershuis vieren we ook kerst, we hebben lootjes getrokken kopen allemaal een cadeautje voor elkaar. Voor de kinderen die nu in Mano Amiga zijn hebben we zakjes gemaakt met een cadeautje en iets lekkers. Ondanks dit alles blijft het echte kerstgevoel wel een beetje weg in de hitte van de zomervakantie.
Een paar dagen geleden zijn we met drie andere vrijwilligers naar een van de armste buurten van Santa Cruz gegaan om een anders project van Don Bosco te bekijken. Het project helpt families die niet genoeg geld hebben om hun gezin te onderhouden. Ze zorgen voor een woonplek en hebben een eigen school en crèche. Erg interessant om dit alles te zien en door de wijk te lopen.

Ik wil iedereen alvast een hele fijne kerstdagen wensen, post sturen schijnt hier nogal moeilijk te zijn omdat de overheid alles heel nauwkeurig checkt. Ook zijn er geen postbussen enzo. Alleen een postkantoor in het centrum.

kortom, ik vermaak me geweldig hier in het mooie, overweldigende, Santa Cruz

Ps. klik hier voor de foto’s